برای دقایقی با اهل بیت علیهم السلام

عمربن خطاب جهل حکم مذی از وضو

در حکم فقهی «مذی»: عبارت است از آبی که معمولا هنگام بازى کردن با همسر و یا دیدن صحنه های تحریک کنند و یا تخیل صحنه های شهوت انگیز بدون جهش و بدون پرش بیرون می آید. مقدارش خیلی کمتر از منی است «مذی» پاک است و غسل ندارد و وضو را هم باطل نمی کند.

حال جهالت عمر درباره این مسئله شرعی را ببنید :

عن ابن عباس انّه أتى أبی بن کعب ومعه عمر فخرج علیهما فقال: انى وجدت مذیا فغسلت ذکرى وتوضأت فقال عمر: أو یجزى‏ء ذلک؟
قال: نعم. قال: أ سمعته من رسول اللّه (ص)قال: نعم.»

خلاصه ترجمه آنکه: عمر نمیدانست که وضوى تنها براى مذى کفایت می ‏کند و لذا می پرسد که آیا تو این را از رسول خدا (ص) شنیدى؟ جواب  می شنود که: آرى.
سنن ابن ماجه، ج ۱ ص ۱۶۹، کتاب الطهارة وسننها، باب ۷۰، ح ۵۰۷

عمربن خطاب جهل حکم مذی از وضو

در حکم فقهی «مذی»: عبارت است از آبی که معمولا هنگام بازى کردن با همسر و یا دیدن صحنه های تحریک کنند و یا تخیل صحنه های شهوت انگیز بدون جهش و بدون پرش بیرون می آید. مقدارش خیلی کمتر از منی است «مذی» پاک است و غسل ندارد و وضو را هم باطل نمی کند.

حال جهالت عمر درباره این مسئله شرعی را ببنید :

عن ابن عباس انّه أتى أبی بن کعب ومعه عمر فخرج علیهما فقال: انى وجدت مذیا فغسلت ذکرى وتوضأت فقال عمر: أو یجزى‏ء ذلک؟
قال: نعم. قال: أ سمعته من رسول اللّه (ص)قال: نعم.»

خلاصه ترجمه آنکه: عمر نمیدانست که وضوى تنها براى مذى کفایت می ‏کند و لذا می پرسد که آیا تو این را از رسول خدا (ص) شنیدى؟ جواب  می شنود که: آرى.
سنن ابن ماجه، ج ۱ ص ۱۶۹، کتاب الطهارة وسننها، باب ۷۰، ح ۵۰۷

عمربن خطاب جهل حکم مذی از وضو

در حکم فقهی «مذی»: عبارت است از آبی که معمولا هنگام بازى کردن با همسر و یا دیدن صحنه های تحریک کنند و یا تخیل صحنه های شهوت انگیز بدون جهش و بدون پرش بیرون می آید. مقدارش خیلی کمتر از منی است «مذی» پاک است و غسل ندارد و وضو را هم باطل نمی کند.

حال جهالت عمر درباره این مسئله شرعی را ببنید :

عن ابن عباس انّه أتى أبی بن کعب ومعه عمر فخرج علیهما فقال: انى وجدت مذیا فغسلت ذکرى وتوضأت فقال عمر: أو یجزى‏ء ذلک؟
قال: نعم. قال: أ سمعته من رسول اللّه (ص)قال: نعم.»

خلاصه ترجمه آنکه: عمر نمیدانست که وضوى تنها براى مذى کفایت می ‏کند و لذا می پرسد که آیا تو این را از رسول خدا (ص) شنیدى؟ جواب  می شنود که: آرى.
سنن ابن ماجه، ج ۱ ص ۱۶۹، کتاب الطهارة وسننها، باب ۷۰، ح ۵۰۷

عمر بن خطاب سوره بقره را در مدت دوازده سال یاد گرفت!!!

وَأَخْبَرَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ بْنُ الْفَضْلِ الْقَطَّانُ، ثنا أَبُو عَلِیٍّ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الصَّوَّافُ، ثنا بِشْرُ بْنُ مُوسَى أَبُو بِلالٍ الأَشْعَرِیُّ، ثنا مَالِکُ بْنُ أَنَسٍ، عَنْ نَافِعٍ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: ” تَعَلَّمَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ الْبَقَرَةَ فِی اثْنَتَیْ عَشْرَةَ سَنَةً، فَلَمَّا أَتَمَّهَا، نَحَرَ جَزُورًا “
ترجمه :از عبد الله بن عمر نقل شده است که گفت: عمر بن خطاب، دوازده سال طول کشید تا سوره بقره را یاد بگیرد، وقتى تمام کرد، شترى را ذبح نمود.

—————————————————————————
اسناد:این موضوع در معتبرترین کتب این جماعت موجود که ما به چند مورد اشاره می کنیم
شعب الإیمان، ج۲، ص۳۳۱، ح۱۹۵۴
الجامع لأحکام القرآن، ج۱، ص۴۰، ناشر: دار الشعب – القاهرة؛
 سیر أعلام النبلاء، ج۱۳، ص۳۵۲
تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام، ج۳، ص۲۶۷،
الدر المنثور، ج۱، ص۵۴،
الزرقانی علی موطأ الإمام مالک، ج۲، ص۲۷
تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام، ج ۲۸، ص۳۹۱
تقریب التهذیب ج۱، ص۵۵۹، رقم:۷۰۸۶
تاریخ بغداد ج۱، ص۲۸۹
و……….